Autonomiczna Wspólnota Aragonii ma bogate dziedzictwo kulinarne, odziedziczone po różnych ludach, które ją zamieszkiwały. Charakteryzuje się ono płodami ziemi i ich przetworami, tworząc klasyczny zbiór regionalnych przepisów. Duże zróżnicowanie geograficzne tej wspólnoty oznacza, że wysokiej jakości produkty są tak różnorodne, jak jej ukształtowanie terenu. Kuchnia aragońska opiera się na popularnych gulaszach, które różnią się w zależności od obszaru, na którym są przygotowywane. Kuchnia ta znajduje się obecnie w fazie odnowy tradycyjnych receptur, zachowując przy tym szczerość i osobowość, które zawsze ją charakteryzowały. W aragońskich sadach można znaleźć szeroki wybór doskonałych owoców, warzyw i roślin strączkowych, wśród których należy wyróżnić oset i ogórecznik, coraz bardziej cenione i obecne w menu dobrych restauracji; fasolę, cebulę z Fuentes, szparagi znad rzeki Ebro, czy doskonałą oliwę z Dolnej Aragonii z uwagi na jakość oliwek, z których jest produkowana. Z tego samego sadu aragońskiego pochodzą doskonałe owoce, którymi może się rozkoszować pozostała część półwyspu: gruszki, jabłka, wiśnie, śliwki, brzoskwinie z chronioną nazwą pochodzenia Calanda, a ostatnio truskawki uprawne, które niczym nie ustępują odmianom dzikim.
Współczesna kuchnia
Autonomiczna Wspólnota Aragonii to kraina obfitych potraw pełnych aromatów i smaków, w których głównym produktem jest często mięso, zwłaszcza jagnięcina. Bardzo popularna jest jagnięcina ternasco z chronioną nazwą pochodzenia (słowo pochodzi od tierno, czyli delikatny, i odnosi się do jagnięcia ssącego), która jest eksportowana do innych wspólnot autonomicznych, a także kurczak, który był niegdyś podawany w dni świąteczne i zgodnie z dawną tradycją dał początek cenionemu daniu aragońskiemu: polloal chilindrón (można zastąpić go jagnięciną), kurczakowi przygotowywanemu z cebulą, pomidorem i czerwoną papryką. Nie należy też zapominać o wspaniałych wędlinach i peklowanych mięsach, takich jak szynka z Teruel, arbiello czy aragońskie kiełbasy. Warto zapamiętać produkt, który można znaleźć tylko na tych ziemiach: fardeles z wątróbki wieprzowej z Calatayud i Daroca. Królik i zając duszone we własnej krwi (civet), kuropatwa, jeleń, sarna czy dzik to doskonałe przykłady kuchni myśliwskiej.
Różnorodność oferty
Ale nie cała kuchnia Aragonii opiera się na mięsie. W tym regionie poczesne miejsce zajmują także dania przygotowywane ze składników pochodzących z fauny rzecznej. Pstrąg, węgorz, a nawet żaba mogą stać się bohaterami zwięzłych, naturalnych i dobrze doprawionych przepisów. Chleb jest kolejnym z podstawowych elementów tej kuchni, przyjmującym mnogość form i nazw własnych w różnych powiatach wspólnoty.Na koniec dobrego posiłku zwykle spożywa się owoce, ale lepiej jest spróbować ponadto doskonałych tradycyjnych wyrobów cukierniczych. Kasztany, z których zwykle robi się desery, lub migdały, z których robi się doskonały nugat guirlache, czy prażony cukier. W całym regionie obfitują babeczki, a owoce same w sobie tworzą typowy deser frutas de Aragón („owoce Aragonii”, czyli kawałki kandyzowanych owoców w czekoladzie). Almojábanas, tortas de alma, trenza de Almudévar i wiele innych deserów czynią z tych ziem krainę dla smakoszy.
Kuchnia bożonarodzeniowa Aragonii
Aragońskie Ternasco. To główne danie aragońskich świąt Bożego Narodzenia. Pieczeń z młodej jagnięciny o łagodnym smaku. Wśród deserów gwiazdorską pozycję zajmuje guirlache (jest to typowy nugat aragoński, łączący w sobie migdały, anyż i karmel), choć równie popularne są dobladillos rellenos (rodzaj pierożków). Podczas wszystkich uroczystości pojawiają się zazwyczaj potrawy z dodatkiem ostu oraz wyroby z migdałów.
