Jeden dzień w Toledo

Zbliżamy się do Muzeum Santa Cruz, położonego obok Placu Zocodover. Jest to kompleks utworzony przez dawny Szpital Santa Cruz oraz Klasztor Santa Fe, które po renowacji przekształciły się w przestrzeń kultury goszczącą ważne wystawy czasowe. Wchodzimy do budynku klasztornego z ulicy Santa Fe.Od samego początku zaskakuje sposób wkomponowania nowoczesnych elementów i materiałów w konstrukcję dawnego domu zakonnego. Wewnątrz znajduje się także ogromne przeszklenie, przez które można podziwiać piękną panoramę Paseo del Miradero, ogrody nowego Centrum Kongresowego i rzekę Tag. Wychodząc na ulicę Santa Fe, skręcając w lewo, docieramy do budynku szpitala Santa Cruz. Warto go odwiedzić choćby tylko po to, by zobaczyć jego patio, marmurowe schody autorstwa Covarrubiasa czy ogromne łuki znajdujące się wewnątrz.

Jest to odpowiedni moment na kawę lub przekąskę. W okolicy znajduje się kilka barów i tarasów, ale ponieważ jesteśmy bardzo blisko Alkazaru, możemy skorzystać z okazji, aby wspiąć się na jedną z jego wież i cieszyć się spektakularnym widokiem w kawiarni Biblioteki Kastylii-La Mancha. Spoglądamy przez okno i mamy przed sobą fantastyczny widok na Toledo z lotu ptaka. 

Opuszczamy Alcázar i po pięciominutowym spacerze docieramy do Katedry przy ulicy Cardenal Cisneros. Jest tak wspaniała i ma tak wiele do obejrzenia, że ​​moglibyśmy spędzić w niej wiele godzin: Kaplica Królów, słynna złota monstrancja, wspaniałe obrazy w zakrystii, chór... Dowiadujemy się o ciekawej tradycji obchodzonej 15 sierpnia, z okazji święta Virgen del Sagrario. W dniu tym w katedrze istnieje zwyczaj picia z glinianych dzbanów, dzbanków i szklanek, które ustawia się napełnione wodą ze studni dziedzińca, ponieważ, jak mówią, czyni cuda. Trzeba o tym pamiętać przy następnych wizytach.

Opuszczamy katedrę, udając się w kierunku Plaza del Ayntamiento, gdzie znajdziemy renesansowe budynki Pałacu Arcybiskupów i samego Ratusza. Idąc ulicą z lewej strony, dochodzimy do uliczki Cuesta de la Ciudad, którą wspinamy się w kierunku kościoła Jezuitów (zwanego także kościołem San Ildefonso), przy Plaza Padre Juan de Mariana. Znajduje się on w najwyżej położonym punkcie miasta, tak więc ponownie upajamy się widokiem stłoczonych dachów Toledo, który oferują jego wieże.

Spoglądając w kierunku południowym, wśród wysokich sadów nad Tagiem, ujrzymy posiadłości Cigarrales – dawne rezydencje wypoczynkowe burżuazji toledańskiej, z których aktualnie wiele przekształcono w luksusowe miejsca noclegowe.

Nadszedł czas obiadu i pod ręką mamy ulicę Alfileritos, pełną barów i restauracji, w których możemy spokojnie zasiąść do stołu. Klimat wielu z nich jest szczególnie ciepły i urzekający, gdyż są to zazwyczaj dawne domy toledańskie lub wielopiętrowe pałacyki, które zostały odnowione z dbałością o zachowanie najbardziej charakterystycznych elementów dekoracyjnych. Jako menu sugerujemy, na przykład, cocido (danie jednogarnkowe na bazie mięs, wędlin i ciecierzycy), carcamusas (pieczone mięso z pomidorami, groszkiem i pikantnym sosem), kuropatwę, jelenia lub dowolne danie z dziczyzny. Do popicia jedno z win, oczywiście z chronioną nazwę pochodzenia z tego rejonu.Po drodze w kierunku Alfileritos, po lewej stronie mijamy budynek klasztoru San Pedro Mártir, który obecnie należy do Uniwersytetu Kastylii-La Manchy. Znajdujące się wewnątrz dwa dziedzińce są idealnym miejscem, by na chwilę odetchnąć ze spokojem.

Po dobrym obiedzie kierujemy swe kroki do dzielnicy żydowskiej. Dotarcie na piechotę do Plaza del Salvador zabiera nam niewiele ponad 15 minut. Tam podziwiamy Archiwum Miejskie, w stylu współczesnym, będące wynikiem odbudowy dawnego kościoła San Marcos. Budynek zasługuje na szczególną uwagę, choćby z uwagi na fakt wkomponowania w jego konstrukcję pozostałości archeologicznych odkrytych podczas prac.

Z placu odchodzi ulica Santo Tomé, przy której znajduje się Kościół Santo Tomé. Wchodzimy, by obejrzeć „Pogrzeb hrabiego Orgaza”, jedno z dzieł słynnego malarza El Greco. Kontynuujemy wzdłuż ulicy San Juan de Dios, aby odwiedzić synagogę El Tránsito, w której mieści się także Muzeum Sefardyjskie. Podziwiamy jej piękne yeserie, by następnie przejść do muzeum, gdzie poznamy tradycje żydowskie w Hiszpanii. Następny przystanek to kolejna synagoga, Santa María la Blanca, do której docieramy przez Calle Reyes Católicos. Filigrany i szczegóły kapiteli zachwycą tu każdego.Dalej przy tej samej ulicy znajduje się imponujący Klasztor San Juan de los Reyes, zbudowany przez katolickich monarchów. Po jego zwiedzeniu na pewno zaskoczy nas fakt, że, jak mówią, monarchom wydał się „mały”.Na całym tym obszarze znajduje się wiele sklepów z rękodziełem i pamiątkami. Niektóre z tych punktów handlowych posiadają także warsztat, w którym można podziwiać pracą rzemieślników. Typowymi dla Toledo są szczególnie przedmioty wykonane techniką damaskinażu, ceramika, skóry i hafty. Nie pomijając, oczywiście, słynnych mieczy.

Idąc pod górę Paseo de la Virgen de Gracia, znajdziemy się w dzielnicy klasztorów. Jeśli mamy zamiar odbyć spokojny spacer, jest to idealne miejsce. Na tutejszych ulicach panuje cisza i spokój.Oprócz tego w niektórych z klasztorów możemy nabyć słodycze wyrabiane ręcznie przez zakonnice. Na przykład w klasztorach San Antonio, San Clemente czy Agustinas Calzadas.Od czasu do czasu, gdy podnosimy wzrok, odkrywamy strome przesmyki: to z nich korzystały kongregacje do przechodzenia z jednego budynku do drugiego bez bycia publicznie widzianym. Pieszo docieramy do Meczet Cristo de la Luz i Puerta del Sol, skąd możemy zobaczyć Kościół Santiago del Arrabal i wnętrze Puerta de Bisagra.

W tym momencie jesteśmy bardzo blisko Plaza de Zocodover, więc nie wahamy się: Bierzemy taksówkę z postoju obok placu, aby zabrać nas do Parador de Turismo, położonego na jednym ze wzgórz na obrzeżach miasta.

Naszym zamiarem jest wypicie czegoś na tarasie kawiarni w czasie podziwiania wspaniałej panoramy Toledo o zachodzie słońca. To najlepsza nagroda po całym dniu zwiedzania.