Podróże inspirowane znaczeniem kolorów i wywoływanymi przez nie emocjami.

^{„… A wśród tak wielu niebiańskich błękitów, zanurzone, gubią się nasze oczy, ledwo odgadując siły powietrza, podwodne klucze” Sto sonetów o miłości, Pablo Neruda.}Stajesz twarzą w twarz z bezkresem morza, które niepostrzeżenie łączy się z niebem. Oddychasz głęboko. Czujesz pokój. Wiesz, że na plażach Costa Blanca we Wspólnocie Walenckiej coraz częściej uprawia się jogę i medytację? Zatoki Balearów z ich turkusowo-błękitnymi wodami to z kolei wyraźny przykład krajobrazów nacechowanych spokojem. Costa de la Luz (w południowej Andaluzji) słynie z wyjątkowo błękitnego nieba i rozległych plaż, na których można odpocząć. Nawet odwiedzając duże miasto, takie jak Barcelona, ​​możesz podziwiać widoki, w których króluje kolor niebieski. W pogodny dzień wybierz się na punkty widokowe fortyfikacji Carmel lub do parku rozrywki Tibidabo i rozkoszuj się bezkresnym błękitem. To uczucie osiąga jeszcze większą intensywność w Galicji. Odwiedź niektóre z jej latarni morskich, a zrozumiesz, dlaczego przylądek Fisterra był uważany w czasach starożytnych za koniec świata.

Costa de Magaluf, Majorka

Wolisz liryczne pejzaże i niezbadane terytoria? Jeśli lubisz namiętną czerwień, pokochasz makowe pola, które zwłaszcza w okresie od kwietnia do maja pokrywają się kwiatami. Do najpopularniejszych należą te w rejonie Montes de Toledo (Kastylia-La Mancha), na południu Álavy (Kraj Basków) i na północy Burgos (Kastylia–León). Jeśli natomiast czujesz ducha przygody, spodoba Ci się czerwonawy krajobraz Las Médulas (w León, Kastylia–León) i wulkaniczna wyspa Lanzarote (Wyspy Kanaryjskie). Ten pierwszy obiekt to dawna kopalnia odkrywkowa z czasów rzymskich, która dziś znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Drugi to rezerwat biosfery, w którym zaskoczy Cię księżycowy wygląd Parku Narodowego Timanfaya. To wyjątkowe miejsce o czerwonawej ziemi znajduje się w samym sercu wulkanu. Na koniec polecamy wyjątkowo miejską atrakcję o urzekającej barwie czerwieni, do zobaczenia której potrzebna jest odrobina szczęścia. Dość często, a zwłaszcza w grudniu i styczniu, zachody słońca malują madryckie niebo na czerwono, co podziwiać można w pełnej okazałości z miejsc, takich jak ogród Las Vistillas, świątynia Debod i dachy popularnych budynków, na przykład Círculo de Bellas Artes.

Skaliste zbocza w Burujón lub wielki kanion w Guadamur, Toledo

Czy wiesz, że regiony Galicji, Asturii, Kantabrii i Kraju Basków nazywane są „Zieloną Hiszpanią”? Przydomek ten skutecznie opisuje ich naturę. Tutejszy krajobraz cechuje przyroda w najczystszej postaci, a tworzą go przestrzenie, takie jak Ribeira Sacra (Galicja), Park Narodowy Picos de Europa (który rozciąga się między Asturią, Kantabrią i Kastylią-León) czy też doliny Pasiegos (Kantabria), w których wyjątkowo łatwo jest połączyć się z naturą i poczuć, że się żyje. Tego poczucia wolności i jedności z naturą można w prosty sposób doświadczyć w każdym z 16 parków narodowych w Hiszpanii. Wszystkie cechuje wyjątkowa różnorodność, choć prawdopodobnie jedne z najznakomitszych zielonych krajobrazów można podziwiać w Ordesa i Monte Perdido (Aragonia), Aigüestortes i Estany de Sant Maurici (Katalonia) i Garajonay (La Gomera, Wyspy Kanaryjskie). Wizyta w nich przywodzi na myśl słowa z wiersza Lorki: ^{“Najzieleńszej chcę zieleni. Wiatr zielony i gałęzie.” Romanca somnambuliczna, Federico García Lorca.}

Estany Llebreta, Park Narodowy Aigüestortes