Bez wątpienia Asturia to wspaniały naturalny raj, w którym morze, góry i pola są ze sobą połączone, tworząc nieskończoną liczbę różnorodnych środowisk. Otoczona z jednej strony przez Morze Kantabryjskie, a z drugiej przez Picos de Europa, była regionem odizolowanym, chronionym przed możliwymi inwazjami, a zatem o głęboko zakorzenionych rytuałach i zwyczajach. Charakter mieszkańców Asturii jest przyjazny i otwarty, zawsze chętnie witają oni tych, którzy chcą poznać ich miejsca i cieszyć się gastronomią, której głównymi filarami są cydr, fabada i sery, a także owoce morza i ryby.
Gdyby kuchnia Asturii musiała zostać zdefiniowana w kilku słowach, można by powiedzieć, że składa się z dań przygotowywanych powoli, na małym ogniu, prawie bez przypraw i ziół, które zakłócają naturalny smak jej składników. To kuchnia z wykorzystaniem pieca, która przenosi nas w inną epokę, do czasów odległych od obecnego stresu. Jest to kuchnia serwowana chochlą, w której fabada króluje nad innymi potrawami.
Pani Fabada
Asturyjska fabada przygotowywana jest z fasoli zwyczajnej (białej), której towarzyszą chorizo, kaszanka, łopatka, ziemniaki... Jest to danie, które zdobyło uznanie na całym świecie i na które nie ma jednego przepisu, ponieważ jest podatne na modyfikacje w przygotowaniu. Można je przygotować z małżami, homarem, zającem, kuropatwą... Mimo że jest najbardziej znanym, nie jest to jedyne znane danie we Wspólnocie Asturii, w której można również spróbować znanych dań jednogarnkowych. Wśród nich wyróżnia się asturiano z fasolą, kapustą, chorizo, łopatką wieprzową i ziemniakami; kociołek castañes mayuques lub polewka z Grelos, typowa dla miasta Ibias.
Hojne morze
Kuchnia Asturii jest zaopatrywana z różnych źródeł: przez morze, rzeki, sady, góry... Ryby morskie i rzeczne oraz skorupiaki mają swoje miejsce w różnych przepisach tego regionu. Z morza pozyskiwane są: żabnica, która w Asturii przyjmuje nazwę pixín, morszczuk, konger, tuńczyk, labraks, tiñosu... a wśród skorupiaków, wąsonóg, krewetka, andarica (krab) lub drobne małże. Prawdziwą instytucją jest oricio (jeżowiec), zwłaszcza w Gijón zimą, gdzie można go spożywać na surowo lub przygotowywać na różne sposoby. Przedstawiciele rzek, łosoś, pstrąg, troć czy minoga, stanowią uzupełnienie szerokiego wachlarza gatunków akwakultury, którymi można się delektować.W Asturii należy pamiętać o jej mięsach. Wołowina jest bardzo ceniona przez Asturyjczyków i trafia również na znaczną część rynku hiszpańskiego: antrykot z serem Cabrales czy gulasz wołowy... Pitu de caleya (wiejski kurczak z wolnego wybiegu), dania z kuropatwy, dzika, jelenia lub innej dziczyzny są przygotowywane w taki sposób, aby w potrawach zawsze obecny był smak z gór i ich aromatycznych ziół. Carne gobernada, cachopo z ozora, mają smak i osobowość, dzięki którym są kulinarnymi gwiazdami.
Dziedzictwo serów
Innym elementem kulinarnym, za pomocą którego można zdefiniować wspólnotę autonomiczną Asturii, są jej sery. W rzeczywistości każda dolina lub góra ma zwykle swoją własną odmianę, co sprawia, że Asturia jest jednym z regionów oferujących największy wybór serów w Europie. Istnieją sery z mleka krowiego, koziego, owczego a nawet mieszane, z trzech rodzajów mleka. Ale bez wątpienia najbardziej znanym produktem jest Cabrales, niebieski ser z chronioną nazwą pochodzenia, któremu towarzyszą sery z Gamonedo, Pría, Porrúa, Los Beyos, Casín czy Afuega'l Pitu, la Peral, Urbiés itp.Charakterystycznym elementem całego Księstwa Asturii są jego cukiernie, rozsiane po całym terytorium. Asturyjczyk lubi bowiem słodycze i dlatego w regionie można skosztować niekończących się specjałów, z których każdy jest lepszy od kolejnego. Wybitnie asturyjskim deserem jest arroz con leche (ryż na mleku), ale trzeba też spróbować ciastek migdałowych, brazo de gitano, kremowego milhojas, ciasta carbayón, los carajitos del profesor de Salas... Istnieją również specjalne desery na określone święta, takie jak frixuelos, casadielles, panchones w karnawale lub huesos de santo i teresitas w Święto Zmarłych i Dniu Wszystkich Świętych, a także tocinillo de cielo.
Cydr
Cydr to asturyjski napój par excellence. To ogniwo relacji i znacznie więcej niż składnik diety Asturii: to prawie kultura. Trzeba go pić w sidrerías lub restauracjach, a jeśli to możliwe, w samych llagares (miejscach, w których jest produkowany). Nalewanie cydru z wysokości do szerokiej szklanki, którą należy napełnić tylko na dnie (culín), sprzyjają zawieraniu przyjaźni i imprezowaniu. Zabawa, której każdy powinien doświadczyć, jeśli jest w regionie.
Kuchnia bożonarodzeniowa Asturii
Jeśli chcesz posmakować asturyjskich świąt Bożego Narodzenia, zanotuj: spróbować fabes a los pisones (z owocami morza) lub asturyjskiej cielęciny. Dodaj do tego przystawki, takie jak jeden z około 50 odmian serów (najbardziej międzynarodowy to Cabrales). Do picia wybierz cydr (Asturia to kraina cydru w Hiszpanii). A zakończ deserem, takim jak tradycyjne casadiellas. Jako ciekawostkę można spróbować wersji z ciastem francuskim z tradycyjnego roscón de reyes.
