Klasztor Santo Domingo (świętego Dominika)

Wzorcowy przykład tego typu budowli sakralnych, jakie zakony żebracze – w tym przypadku mnisi franciszkańscy – wprowadzali w miastach i miasteczkach Galicji.

Założony w 1330 roku, budowa w jego obecnym kształcie rozpoczęła się w XV wieku i została ukończona w 1524 roku. Jego kościół jest budowlą gotycką z trójdzielną nawą (przebudowaną w stylu klasycystycznym w XVIII w.), z zaznaczonym na planie transeptem i potrójną apsydą, z masywnymi przyporami zewnętrznymi. Sklepienia są krzyżowe i żebrowe. Główna, klasycystyczna fasada posiada dzwonnicę, natomiast portal południowego ramienia transeptu jest gotycki, ze spiczastymi archiwoltami. Krużganek został odbudowany współcześnie. Wśród elementów rzeźbiarskich warto zwrócić uwagę na wsporniki (głowice belek) o tradycji romańskiej podtrzymujące gzyms oraz płaskorzeźby na gotyckim portalu ze sceną Objawienia Pańskiego na tympanonie.