Klasztor Santa María de Iranzu

Klasztor jest pochodzenia cysterskiego, a jego budowa trwała od XII do XIV wieku. Ze średniowiecznego zespołu budowlanego zachował się kościół, krużganek, kapitularz, cele karne, pokój do przyjmowania wizyt i kuchnia. W XVI i XVII wieku w obiekcie dokonano szeregu zmian. Po wejściu w życie ustawy o konfiskacie majątku duchowieństwa pod rządami Mendizábala klasztor został opuszczony przez zakonników i stał się własnością państwa. W 1942 roku instytucja Fundación Príncipe de Viana rozpoczęła intensywne prace nad odbudową obiektu. Założony został tu zakon Kleryków Regularnych (Teatynów), który do dziś zarządza klasztorem.