Klasztor Santa María de Huerta

Pierwszy kamień pod budowę tego obiektu położył w 1179 roku Alfons VII.

Ten zespół budynków zawdzięcza swoje istnienie Alfonsowi VII. Pod patronatem Don Rodriga Ximéneza de Rady, którego XIII-wieczny grobowiec znajduje się na obiekcie, został podniesiony do rangi klasztoru. Struktura zespołu budynków nawiązuje do architektonicznych wpływów klasztorów benedyktyńskich, które zostały skopiowane przez zakon cystersów i przewidywały przylegający do kościoła krużganek, a wokół niego różne przestrzenie klasztorne, w tym ogrody warzywne, spiżarnie, piwnice, magazyny i pola. Z zewnątrz jest to surowa konstrukcja chroniona przyporami o półkolistych łukach. Kościół jest trójnawowy z półkolistą apsydą główną i prostokątnymi apsydami bocznymi. Pochodzi z początku XII wieku, a jego nawę główną ozdobiono w XVIII wieku w stylu barokowym. Ołtarz główny jest dziełem Félixa Malo. Refektarz klasztorny pochodzi z XIII wieku i utrzymany jest w stylu gotyku francuskiego. Tworzy go jedna nawa ze sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Na krużganku o nazwie Los Caballeros pochowani zostali niektórzy wicehrabiowie Narbonne, pierwszy hrabia Medinaceli, Bernal de Béarn y Foix oraz czterech rycerzy francuskich.