Szlak Pierwotny

Zależy od drogi wybranej do pokonania szlaku Camino de Santiago. W Hiszpanii wyjątkową popularnością cieszą się trzy. Camino Francés (Droga Francuska) jest najbardziej uczęszczana i mierzy nieco ponad 900 km. Camino del Norte (Droga Północna) biegnie wzdłuż linii brzegu i mierzy około 800 km. Camino Primitivo (Droga Pierwotna) przebiega przez odcinki oryginalnego szlaku pielgrzymkowego Camino de Santiago i mierzy około 300 km.

Camino de Santiago zazwyczaj pokonuje się w odcinkach i najczęściej trwa to około tygodnia. W tym czasie pokonuje się około 200 km.

Jest to certyfikat, który otrzymuje się po ukończeniu szlaku pielgrzymkowego Camino de Santiago. Należy spełnić dwa wymagania: 
– Udać się na Camino z pobudek duchowych lub religijnych.
– Jeśli szlak pokonuje się pieszo lub konno, udowodnić przebycie przynajmniej ostatnich 100 km trasy. Jeśli szlak pokonuje się na rowerze, przebyć ostatnie 200 km trasy. W tym celu należy przedstawić tak zwany Credencial, czyli Paszport Pielgrzyma z przynajmniej dwoma pieczątkami uzyskanymi każdego dnia. Paszport Pielgrzyma i pieczątki można otrzymać w schroniskach, parafiach, urzędach pocztowych lub stowarzyszeniach Amigos del Camino.

Na Camino de Santiago można się udać w dowolnym momencie, ale jest to szczególnie przyjemne w miesiącach wiosennych oraz między wrześniem a październikiem. Temperatury są wtedy łagodniejsze i rzadziej pada deszcz. Lato to także dobra pora, należy jednak unikać wędrówki w szczytowych godzinach dnia, kiedy temperatura jest najwyższa.

Pokonywanie szlaku w pojedynkę jest całkiem bezpieczne. Wśród pielgrzymów dość powszechne jest zawieranie znajomości i podczas wędrówki zazwyczaj tworzą się grupki. Pokaźna liczba schronisk i biur obsługi pielgrzyma wszystko znacznie ułatwia. Poza tym, jest to bardzo popularny szlak, a miejscowości, przez które przebiega, są świetnie przystosowane do potrzeb pielgrzymów.

Odcinki mierzą na ogół od 20 do 30 km, które pokonuje się w ciągu jednego dnia. Trasy są tak skonstruowane, że umożliwiają dostosowanie odcinków do potrzeb każdego pielgrzyma. Wskazane jest rozpoczynanie wędrówki stosunkowo wcześnie, tak aby przed zmierzchem dotrzeć do końca zaplanowanego odcinka.

Szlak pielgrzymkowy Camino de Santiago jest na całej swojej długości bardzo dobrze oznakowany. Należy się zawsze kierować żółtymi strzałkami, które są umieszczone w takich miejscach, jak mury, ziemia, drzewa, kamienie czy słupy. Wskazane jest także zabranie ze sobą dobrego przewodnika lub aplikacji pobranej na telefon komórkowy. W razie jakichkolwiek wątpliwości, najlepiej zapytać lokalnych mieszkańców, którzy zazwyczaj bardzo dobrze znają trasę Camino de Santiago w swojej okolicy.

Na kilka miesięcy przed wyruszeniem na szlak warto znaleźć czas na codzienne spacery i wypróbowanie obuwia, w którym chcemy go pokonać. Jest to dobry sposób na przygotowanie organizmu. To samo tyczy się pokonywania szlaku na rowerze. Dobrze jest potrenować, tak aby przygotować się do jazdy na rowerze z obciążeniem.

Jego pojemność powinna wynosić około 35-40 litrów, a zaletą będzie konstrukcja dopasowana do budowy ciała oraz pasy piersiowy i biodrowy. 

Tylko to, co najważniejsze. Zgodnie z zaleceniami waga plecaka nie powinna przekraczać 7 kg ani 10% wagi samego pielgrzyma. Oprócz ubrań dobrze jest zabrać latarkę, manierkę, kij pielgrzymi, małą apteczkę, scyzoryk wielofunkcyjny, płaszcz przeciwdeszczowy, kilka klamerek do powieszenia ubrań po praniu, lekki ręcznik, papier toaletowy, środek przeciwsłoneczny i małą kosmetyczkę z przyborami toaletowymi. Jeśli będziesz spać w schroniskach, niezbędny będzie śpiwór i karimata.

Oczywiście nie można zapomnieć o dokumentach (dowodzie osobistym, paszporcie lub innym dokumencie tożsamości) ani o karcie ubezpieczenia zdrowotnego.

Zawsze wygodne i przewiewne. Na pewno spodnie turystyczne lub legginsy sportowe, bluzę, kurtkę stosowną do pory roku, płaszcz przeciwdeszczowy, dwie lub trzy koszulki z krótkim rękawem, klapki, dwie lub trzy pary bielizny i skarpet na zmianę, kapelusz lub czapkę oraz okulary przeciwsłoneczne.

Najważniejsze jest obuwie. Zaleca się wybranie nieprzemakalnych butów turystycznych, które dobrze dopasowują się do stopy (powinny być o pół rozmiaru większe niż te, które zwykle nosisz) i które były już wcześniej przez Ciebie noszone. Jeśli buty są nowe, postaraj się je rozchodzić zanim wyruszysz w trasę.

Ważne jest, aby mieć ze sobą leki przeciwbólowe, plastry, igły podskórne, gazę i bandaże na ewentualne pęcherze spowodowane wędrówką. Bardzo pomocna może okazać się maść przeciwskurczowa i środek na komary.

Zalecane jest rozpoczęcie dnia od obfitego śniadania. Orzechy, słodycze i owoce pomogą Ci odzyskać siły na trasie każdego etapu. Aby się nie odwodnić, podczas wędrówki trzeba pić dużo wody, nie czekając, aż pojawi się pragnienie. Po drodze znajduje się wiele źródeł, w których można napełnić butelkę lub manierkę wodą.

Jeśli chodzi o obiady i kolacje, znaleźć tu można wszelkiego rodzaju restauracje, kawiarnie i bary, w których oprócz odzyskania energii można skosztować typowej dla każdej okolicy kuchni. W niektórych lokalach oferowane jest również tak zwane „menu pielgrzyma” w dobrej cenie.

Na trasie można wybierać spośród różnego rodzaju zakwaterowania. Są tu między innymi schroniska dla pielgrzymów, domy wiejskie, hotele, słynne Paradores de Turismo, hostele i kempingi. Niekiedy lepiej jest zdecydować się na inną formę zakwaterowania niż schroniska dla pielgrzymów, zwłaszcza gdy podróżujemy w grupie lub chcemy korzystać z samochodu wsparcia. To także dobry pomysł, jeśli w którymś miejscu chcielibyśmy zatrzymać się na dłużej.

Istnieją schroniska publiczne, które są bezpłatne, i inne, w których trzeba zapłacić niewielki datek, przeznaczony na pokrycie kosztów sprzątania i utrzymania. Istnieją również prywatne schroniska, które kosztują nieco więcej. Zwykle publiczne miejsca zakwaterowania zapełniają się wcześniej. Miejsca w schronisku nie można zarezerwować, zajmowane są według kolejności przybycia, dając pierwszeństwo pielgrzymom, którzy idą pieszo, następnie tym, którzy jadą konno, a następnie rowerem.

Otwierane są zazwyczaj w południe, a od 21:00 lub 22:00 obowiązuje cisza nocna, aby umożliwić wszystkim odpoczynek. Zakwaterowanie należy opuścić przed 8:00 lub 9:00 rano. Niektóre schroniska oferują śniadania.